Vroeger stond er achter in ons klaslokaal een lege stoel.
Drie weken na de zomervakantie zat er een nieuwe jongen.
‘’Luister allemaal,’’ zei juf Khan. Dit is Ahmet. Hij is nog maar pas naar Londen verhuisd.
De ik-figuur van dit boek besluit Ahmet de volgende dag zo veel mogelijk knipogen te geven. Hij heeft er de volgende middag wel 40 gegeven.
Later komt hij erachter dat Ahmet een vluchteling is. Hij is samen met zijn ouders uit Syrië gevlucht. Het gezin moest een oversteek in een bootje maken en had daarbij hun jongste zusje verloren.
De hoofdpersoon doet er samen met zijn vrienden alles aan om Ahmets ouders terug te vinden.
Er is alleen een probleem; de aanstaande vrijdag zouden de grenzen dicht gaan.
Via hun avontuur komen ze zelfs in het nieuws!
De schrijver laat je lezen hoe verschillende volwassenen en kinderen over vluchtelingen denken. Je leert veel over hoe het is om te moeten vluchten.
Gek genoeg kwam ik er pas halverwege achter dat het ik-figuur een meisje was!
Ik vond het een mooi en interessant boek, het is en boeiend onderwerp en makkelijk te lezen.
De plaatjes waren wat mij betreft niet persé nodig geweest.
Het is een echte aanrader voor zowel jongens of meisjes.